یه وسوسه ی سیب درسته که واسه خاطریکی ماهمه اپنجاییم گیر درختیم همه این پایین.هرچی میری جلوخرابترمیشی نمیدونی به کی بایدجواب پس بدی؟نشدیکی ازین شبات رنگی،هرجوری حالاتلاش کردی و دوباره میخوری چوب صبوریوزندگی پیرت میکنه توهمین جوونیومیخوای درس کنی میاری یه افتضاحی به بار.سردرگمم ،شک دارم درکم کنن!چون ازجنس پاییزم؛حالمم خوراک قدمای یه نفره.بی شک بیمارم بااین فرق که من اون بییماریم که تنهادکترش خودشه وازین بیزارمکه هرکی میخوادکنترلش کنه هی.یه دل که پرترکشه،مشکلاتیکه روزبه روزبزرگترمیشه.ولی نباشه فازبدواخمات خنده بشن؛
غمات ترک خورده شن ...